这时候，试着生起慈悲心

------

《药师琉璃光如来本愿功德经》里，讲到印度一个非常富裕的国家，它的首都叫广严城。广严城财富无量，但是瘟疫降临，财富或权力都难以阻挡。

大家在这样的困境中想到了佛，祈请佛陀前往这个国家。就在佛进入王城的时候，祂抚摸着城门，对空间、对地水火风的世界发出慈悲的祝愿：

诸有众生类，在土界中者，

行住于地上，及虚空中者。

慈爱于众生，令各安休息，

昼夜勤专精，奉荷诸善法。

ผู้มีชีวิตทั้งหลายที่อยู่บนพื้นดินและในท้องฟ้า

รักทุกสรรพสัตว์ ให้ทุกคนได้พักผ่อนอย่างสงบ

พยายามและตั้งใจอย่างเต็มที่ทั้งกลางวันและกลางคืน

ถือธรรมและปฏิบัติธรรมอย่างดี

这八句平安偈，是佛对在土界的众生、水界的众生、虚空界的众生、在各个维度的众生发起的慈悲的心愿，这个念力，瞬间让各个层次、各个维度的众生都获得了不害的心。

微生物的世界也是世界。当这个世界的众生发起慈悲心的时候，当它也生起不害众生的心的时候，它所带来的疫病对人们健康的威胁就不存在了。

佛陀用善良的心，向地水火风，向各个层面、各个维度的众生发出慈悲的心愿，并且得到了各个生命界的回应。所以当祂一摸城门，城里的瘟疫都消散了。这就是佛陀大医王，这就是《药师经》的缘起。所以心若转变，世界则变；世界生病，皆因为心灵生病。

记得二零一九年秋冬有一次流行性感冒，我也被感染了——先从鼻腔开始反应，然后一边从鼻腔向上往脑，一边往下到咽喉、呼吸道……我就能感受到它身体里在蔓延。但我想：我不跟你对立，反正我身上有那么多微生物，多你一个也不算多。

它能蔓延在我们的身体里，但是没有办法蔓延到我们的心灵。它最多只伤害到这个业报身，我们的佛性还是明明朗朗、不增不减、不垢不净。

所以如果用正觉照着它，用清净的心看着它，再发起慈悲心，原谅它，不怪罪它，也不把它当敌人，“我向你忏悔，希望我皈依佛，你也皈依佛”，这样，最后就慢慢平静下来、转化掉了。

ถ้าใช้ปัญญาในการส่องสว่างมัน มองด้วยใจที่บริสุทธิ์ และปลุกจิตเมตตาขึ้น ให้อภัยมัน ไม่ตำหนิมัน และไม่ถือมันเป็นศัตรู

ฉันขอสารภาพต่อคุณ และหวังว่าฉันจะหันหน้าเข้าสู่พระพุทธศาสนา คุณก็จะหันหน้าเข้าสู่พระพุทธศาสนาเช่นกัน ด้วยวิธีนี้ สุดท้ายก็ค่อยๆ สงบลงและเปลี่ยนแปลงไป

那个时候我也思考：所谓一沙一世界，一个微生物也是一个世界，那我们的虔诚之光有照耀到它吗？

ในขณะนั้น ฉันก็ได้คิดว่า: ที่เรียกว่า โลกในเม็ดทราย แต่ละจุลินทรีย์ก็เป็นโลกหนึ่งเช่นกัน แสงแห่งความศรัทธาของเราได้ส่องถึงมันหรือไม่?

我们说法，周围的人听懂了，身上的微生物有听懂吗？我们有调伏全身微生物的能力吗？如果我们有这个能力，那外在的微生物进入身体，也会很快被同化了。

为什么学佛要虔诚、要真心？因为虔诚到越来越细腻、越来越细腻，通过我们的心，让所有生命都感受得到我们的思想、我们的慈悲。

乃至当菩提心生起、智慧火点燃，所有烦恼过来都会变成智慧，所有生命过来都可以教化。然后一呼一吸间，把众生黑的恶业吸进来，在菩提光的照耀下，把自己白的功德呼出去，给予众生。就在这样的心灵光明中，我们身上的微生物也都能变成菩萨。

เมื่อจิตตธรรมบังเกิดและไฟแห่งปัญญาจุดขึ้น ความทุกข์ทั้งหลายที่เข้ามาจะกลายเป็นปัญญา ชีวิตทุกชีวิตที่เข้ามาสามารถถูกโอบอุ้มได้ และในหนึ่งลมหายใจ เราสามารถดูดกลืนกรรมชั่วที่มืดมนของสัตว์โลกเข้ามา และในแสงสว่างของพุทธภูมิ หายใจออกเป็นกุศลขาวบริสุทธิ์ของเราเอง มอบให้แก่สัตว์โลก ในความสว่างใสของจิตวิญญาณเช่นนี้ เราทุกคนรวมถึงจุลินทรีย์บนร่างกายของเราก็สามารถกลายเป็นพระโพธิสัตว์ได้.

------

拥有超越苦的观照力

“心若灭时罪亦亡”，

我们在忏悔时念的这句话，

是不容易理解的。

我们要是能做到，

那做到一分，

就得一分的受用。

比如我们发烧浑身酸痛的时候，要思维是谁在烧，谁在痛？烧有自性吗，受痛的人在究竟上有“我”吗？其实这只是痛的觉受而已，觉受当下也是透明的。当我们有了这种观照力，有了这样丰厚的般若资粮的时候，那种病痛就能被我们超越了。

业报还是丝毫不爽地发生着，但是我们内在的功德，我们的福德资粮已经把苦化消了。

所以，大修行人还会落因果吗？会落。业报会不会发生？会发生。只不过对于大修行人而言，当宿业成熟的时候，他痛苦的程度是大大消减的。

也有的大修行人，病痛现前时会像常人一样痛苦不堪。有一位师父，生病时也像孩子一样哀嚎，当徒弟对师父的这种表现不理解时，师父却说：“老僧还有不痛的在。”然后跏趺一坐就进入涅槃了。像这样的修行人，他是有空性的智慧的，是有涅槃的功德的，他在受业报的时候，你不能认为是他修行的本事差。

有的师父是真的在替众生消罪业。当业报现前的时候，他以菩提心的缘故，会替众生承担同样业流的果报。对他来说，这是自然的一种观修：愿所有众生同样的恶业都成熟在我的身上。

自他相换

“自他相换”这是很重要的菩提心的修法。我们凡夫做不到，但一个真实的菩萨确实可以达到“无缘大慈，同体大悲”的境界。这也是我们对三宝的一种信念。

大修行人就是如此，虽然还落因果，但他的身口意的状态是不一样的，内外的受用境界是不一样的，他是如如不动的。当幸运降临的时候他如如不动，当悲惨的恶业报降临的时候，他也如如不动。他不仅如实地承受，还以此为菩提心的增上缘，发愿所有众生相同的业报都由我来承受。

ผู้ปฏิบัติธรรมอย่างยิ่งใหญ่ก็เป็นเช่นนี้ 

แม้ว่าเขายังถูกผูกพันด้วยกรรมและผล แต่สภาพของกาย วาจา ใจของเขานั้นแตกต่างไป โลกแห่งการรับรู้ทางภายในและภายนอกของเขาก็ไม่เหมือนใคร เขามีความเป็นอยู่ที่ไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อโชคดีมาถึง เขาก็ไม่เปลี่ยนแปลง 

และเมื่อโศกนาฏกรรมแห่งการกระทำชั่วมาถึง เขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาไม่เพียงแค่รับมือกับมันอย่างเป็นจริงเป็นจังเท่านั้น แต่ยังใช้สิ่งนี้เป็นเหตุให้เจริญในจิตใจแห่งบ๊อดดิสัตวะ เขาปรารถนาว่าผลกรรมทั้งหมดที่สรรพสัตว์ต้องรับจะถูกเขารับแทน

心若灭时罪亦亡

“心若灭时罪亦亡”，这个“亡”不是指不受业报，而是指受报时身口意的境界不一样。对修行人而言，他受的业报，从智慧的角度、领纳的层面来讲，是实有的吗？不是啊，对他来说是透明的。

所以“竹密不妨流水过”，竹林再密，也不妨碍流水经过。就像一个具有空性智慧的人，即使遇到障碍、遇到逆境，也能安然而过。但对我们凡夫众生来说，只要业报一成熟，“咵”落到头上就特别实在，一点空性的弹性都没有。

我们一定也向往这种修行的功夫，所以，从现在开始好好修吧。佛法在世间，我们珍惜着，很用心，这条路就会变得很容易；不用心，纵使很聪明，也是在走轮回的老路。《地藏经》里说“旋出旋入”，刚救出来，“噗通”又掉下去了。

在这条修行路上，我们只要在善知识的引导下长期地熏修，业障就会慢慢消除，福德智慧的资粮就会慢慢增加，就会有“照见五蕴皆空”的能力。

这样，当业报现前时，苦痛就会相对减轻，甚至不起作用，我们就可以“度一切苦厄”了。

——三参法师

泰文翻译：贤昱